Wszyscy oczekujemy Bożego Narodzenia, ale pamiętajmy też, że w każdej Mszy świętej Jezus rodzi się na ziemi. Dziś czekamy na wspomnienie pamiątki Jego narodzin, ale na ołtarzu każdego dnia mamy rzeczywistą obecność Boga!
To na ołtarzu zamiast pieluszką, osłania się małą, białą hostią. Korporał i obrus są jak siano, a ołtarz jak żłóbek! Prezbiterium zaś jak stajenka! Dwa tysiące lat temu nieskończony Bóg stał się człowiekiem. To wielka pokora i uniżenie. Obecnie, w czasie Eucharystii ten Bóg-Człowiek przyjmuje postać chleba. Wtedy był Dzieckiem, teraz staje się chlebem! Wtedy był w rękach Maryi i Józefa, teraz w rękach kapłana!
Kiedyś Syn Boży stał się człowiekiem, przybrał postać dziecka i rozwijał się w łonie kobiety. Był bezbronny i zdany na trudny los. Dziś we Mszy świętej na słowa kapłana znów staje się obecny wśród nas. Tym razem nie potrzebuje zgody Maryi, ale posługi kapłana! Św. Hieronim pisał, że kapłani rodzą Jezusa swoimi ustami, wypowiadając słowa przeistoczenia!
Padnijmy więc z wiarą na kolana przed Bożą Dzieciną, kiedy rodzona przez słowa kapłana przyjdzie na ołtarz! Uklęknijmy ze czcią, zanim spożyjemy świętą Hostię, w której się ukrywa nasz Bóg! Niech komunia święta będzie najpiękniejszym Bożym Narodzeniem w nas!
„I my czekamy na Ciebie, Pana. A skoro przyjdziesz na głos kapłana. Padniemy na twarz przed Tobą, wiedząc, żeś jest pod osłoną chleba i wina”.
i następnie